"Ons Ma"

Altijd druk in de weer met de was de strijk, het eten en dat iedereen er goed uit moest zien!! Je was een kei in het verzorgen van de kids, het doen van het huishouden en van hot naar her rijden!!

Nu zoveel jaren later woon je niet meer thuis.

Vandaag ben ik bij je langs gekomen in het verpleeghuis. Wanneer je me ziet, beginnen je ogen te stralen! Zoals altijd begroet je me met 3 zoenen en vraag je hoe het met mij gaat. Hoe gaat het met de kinderen volgt daar al snel op! Ik glimlach en zeg dat het goed gaat!

Ik vraag haar wat ze wil drinken… wat vraagt ze?? Haar gehoorapparaat werkt niet altijd even goed. Hahaha. Ik vraag het harder en ze zegt koffie. Ik vraag of ze cappuccino bedoelt, o ja dat wil ze wel. Lekker zegt ze! Dan gaan we jokeren. Bewonderenswaardig hoe goed ze dit nog kan. Soms lacht ze om zichzelf wanneer ze merkt dat het allemaal niet meer zo goed lukt of zegt ze dat ik vals speel omdat ik alweer gewonnen heb.

Heel bijzonder vind ik het hoe mijn moeder van druk, druk, druk. In het hier en nu is. Ze ervaart alle tijd van de wereld. Kan genieten van het kaarten of facetimen met haar zus en koffie drinken met haar man. Hierdoor merk ik dat onze band ook is verandert.

Van altijd snel, gehaast en druk naar ontspannen. Mijn moeder is nog nooit zo in het moment aanwezig geweest. Ze heeft haar rust gevonden. Zelfs het verdriet en boosheid komen met momenten en daar gaan we dan op die momenten mee om. Gelukkig heeft ze fijne begeleiders die haar daar enorm bij helpen!

En ik, ik hoor je ma en ik geniet van wie je bent geworden. Ik doe wat ik kan en het gaat als vanzelf. Ik geef mijn grenzen aan en voel me niet schuldig wanneer ik iets niet (of niet meteen) kan doen.  Ik ben blij met wie wij zijn geworden!

 Liefs Marsha